Opis
Dwa filary kultury japońskiej: literatura i sztuki performatywne, red. Beata Kubiak Ho-Chi, Iga Rutkowska
Literatura i sztuki performatywne, dziedziny należące do głównych filarów japońskiej kultury, stanowiły temat konferencji zorganizowanej przez japonistykę warszawską w dniach 13–14 października 2011 roku w ramach V Dni Japonii na Uniwersytecie Warszawskim Były one reprezentowane przez szczególnych gości konferencji – Hirano Keiichirō, młodego japońskiego pisarza, laureata prestiżowych nagród literackich i Zvikę Serpera, badacza, aktora i reżysera teatralnego. Referaty wygłoszone podczas tej właśnie konferencji stały się podstawą artykułów zawartych w niniejszej książce. Zostały one podzielone tematycznie i chronologicznie na dwie zasadnicze części: w pierwszej znalazły się artykuły poświęcone japońskiej literaturze – zagadnieniom teoretycznym, pisarzom i ważnym utworom, od czasów najdawniejszych do najnowszych. Druga część dedykowana jest sztukom performatywnym, tutaj reprezentowanym przez tradycyjne teatry: nō, kabuki i kyōgen, taniec butō, ceremonię herbacianą i ikebanę.
Spis treści:
Beata Kubiak Ho-Chi, Iga Rutkowska, Literatura i sztuki performatywne – filary japońskiej kultury Część I w kręgu japońskiej literatury: Pomiędzy tradycją ustną a pisaną Agnieszka Żuławska-Umeda, Ustny charakter literatury japońskiejAnna Zalewska, O kobiecie, która zamieniła się w diabła – interpretacje motywu hashihime w literaturze japońskiej
Anastasiia Kharchenko, Japońskie legendy miejskie: między folklorem a literaturą.
Dylematy japońskiej nowoczesności
Aleksandra Szczechla, Ideologia w kuchni? Znaczenie scen posiłków w Aru onna Arishimy Takeo
Iwona Kordzińska-Nawrocka, Wzorce kobiecości w powieści Enchi Fumiko Onnazaka. Droga kobiety
Agnieszka Kozyra, Kryzys tradycyjnego modelu rodziny w Latach mroku Ariyoshi Sawako
W kalejdoskopowym świecie japońskiej ponowoczesności
Beata Kubiak Ho-Chi, Współczesna literatura japońska 1980–2010. Pisarze, nurty, tendencje
Beata Kowalczyk, Moja uniwersalna Japonia. O laureatach Literackiej Nagrody Ōe Kenzaburō
Mikołaj Melanowicz, Pisarz japoński Hirano, laureat Nagrody Akutagawy i autor powieści o Chopinie.
Mikołaj Melanowicz, Wywiad z Hirano Keiichirō
Barbara Słomka, Słów kilka o „nieobecności” w japońskiej prozie. Oczami Tsushimy Yūko i Kawakami Hiromi
Część II Sztuki performatywne: Teatr japoński a teatr zachodni. Przenikanie tradycji
Katarzyna Osińska, Japonia i „japońskość” w teatrze rosyjskim na przełomie XIX i XX wieku
Estera Żeromska, O przenikaniu tradycji, czyli od japońskości do japońskości
Zvika Serper, Zastosowanie estetyki i technik tradycyjnego teatru japońskiego w teatrze współczesnym. Teoria i praktyka
Aleksandra Capiga-Łochowicz, Tańcząc w głąb siebie – od tańca butō do psychoterapii tańcem i ruchem
Ramy tradycji – przestrzegane i przekraczane
Urszula Mach-Bryson, Nō i chanoyu. Pomiędzy sztuką teatru a sztuką herbaty
Yoko Fujii-Karpoluk, Okinawa zangetsuki (Księżyc nad Okinawą). Wojna i ukojenie w teatrze nō
Jakub Karpoluk, Teatr nō w środku Europy
Hieronim Kreis, Geneza i założenia tynieckiej ikebany (Tynike)
* * *
Beata Kubiak Ho-Chi, Iga Rutkowska, Sprawozdanie z konferencji W kręgu japońskiej literatury i teatru